✼  ҉ حسام الـבین شـ؋ـیعیان ҉  ✼

✐✎✐ وبلاگ رسمے و شخصے حسام الـבین شـ؋ـیعیان ✐✎✐

✼  ҉ حسام الـבین شـ؋ـیعیان ҉  ✼

✐✎✐ وبلاگ رسمے و شخصے حسام الـבین شـ؋ـیعیان ✐✎✐

امام حسین علیه‌السلام

    ویژگى‏هایى که امام علیه‏السلام شمرده مخصوص کوفیان نیست، بلکه در مورد عموم مردم صادق است و الف و لام در کلمه «الناس» به معناى «کل» است. از امام، سخنان دیگرى نیز هنگام خبر گرفتن از فرزدق نقل شده که با این سخن تنافى ندارد و ممکن است آن‏ها نیز از حضرت صادر شده باشد.

    از یک طرف، تاریخ قرن‏هاى اولیه غالبا به دست وابستگان به حکومت نوشته شده و از سوى دیگر، از عصر صفویه به بعد، به واقعه عاشورا بیشتر به‏عنوان حادثه‏اى عاطفى و

حزن‏انگیز مى‏نگریستند، و چون بى‏وفا نشان دادن کوفیان، سبب تحریک عواطف مى‏شود، به آن بیشتر شاخ و برگ داده‏اند.

    گذشت که در میان دعوت‏کنندگان، کسانى بوده‏اند که در دعوتشان صادق نبودند، اما هنگام اظهار نظر در مورد یک شهر باید اکثریت و عموم مردم را در نظر گرفت، نه عده‏اى خاص را.

    کم‏انصافى‏ها در معرفى کوفیانى که بخش عمده‏اى از آن‏ها شیعه بودند، چنین تصویرى را ترسیم کرده که آنان یک روز امام حسین علیه‏السلام را براى تشکیل حکومت دعوت کردند و پس از پذیرفتن امام، بدون این‏که اتفاق مهمى افتاده باشد، پشیمان شدند و نه تنها از اطراف مسلم پراکنده شدند، بلکه امام و یارانش را به شهادت رساندند.

    کوفیان در دعوت از امام و بیعت با مسلم در آن شرایط، رفتارى منطقى از خود نشان دادند، اما پیش بینى حضور عبیداللّه‏ و رفتار خشن او را نمى‏کردند. عملکرد زیرکانه و خشونت‏آمیزى که عبیداللّه‏ پیش گرفته بود، در دیگر جوامع نیز همین بازتاب را داشت و عادتا عقب‏نشینى مى‏کردند. در زمان رسیدن نامه‏هاى کوفیان، امام حسین علیه‏السلام سلیمان را نیز به بصره فرستاد و از آن‏ها دعوت به همکارى کرد، اما حرکتى در آن‏جا صورت نگرفت.(1) در شهرهاى دیگر نیز حرکت در خور توجهى در حمایت امام حسین علیه‏السلام دیده نشده، در حالى که در کوفه جنبش گسترده‏اى شکل

گرفت، هر چند به نتیجه نرسید، امام مى‏بینیم بیشترین مذمت‏ها متوجه کوفیان است.

    به نظر مى‏رسد بخشى از مردم کوفه به دلیل عدم همراهى با امام ـ اگر توان پیوستن به حضرت را داشتند ـ به‏ویژه آنان که در جنگ با امام شرکت کردند، مذموم‏اند؛ اما آن‏ها انسان‏هاى استثنایى و با ویژگى‏هاى منحصر به خود نبودند. شرایطى آن‏جا حاکم بود که اگر در هر جاى دیگر این شرایط جمع مى‏شد همین اتفاقات رخ مى‏داد، چنان‏که وجوه مشابه زیادى میان حرکت‏هاى انقلابى کوفیان با حرکت‏هاى انقلابى مردم دیگر دیده مى‏شود. اگر منصفانه نگاه کنیم تعجب از این پیمان‏شکنان نیست، بلکه باید از امثال حبیب‏بن‏مظاهر و مسلم‏بن‏عوسجه و ابوثمامه صاعدى تعجب کرد که تا پاى جان ایستادگى کردند.

    قرن‏هاست که بسیارى از مردم، اهل کوفه را براى این بى‏وفایى و پیمان‏شکنى ملامت کرده‏اند و چنان‏که به اصحاب و یاران با وفاى امام علیه‏السلام درود و سلام فرستاده‏اند، به اینان که روزى وعده نصرت دادند و پیمان فداکارى بستند، و روزى هم به‏روى امام شمشیر کشیدند و تا پاى کشتن وى ایستادگى کردند، لعنت و نفرین کرده‏اند، اما انصاف این است که مردم کوفه، کارى برخلاف معمول و عملى که موجب حیرت باشد انجام نداده‏اند و هر دو کارشان برطریق قاعده بود: هم آن نامه‏ها که نوشتند و هم آن شمشیرها که به روى امام کشیدند.(1)

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد