حضرت محمد (ص)

مشرکان قریش برای آزار و اذیت پیامبر دست به چه کارهایی می زدند؟ مرحوم علی دوانی در این رابطه می گوید: قریش از سرزنش و آزار و تهدید و تحقیر پیغمبر خوددارى نداشتند، و این را آخرین کارى مى‏ دانستند که از آن راه کینه و رشک خود را نسبت به آن حضرت فرو نشانند، بدین گونه از وى در دشنام به خدایانشان انتقام بگیرند. گاهى او را دیوانه مى ‏خواندند، و زمانى خاک و خاشاک به سر و رویش مى ‏ریختند. یک روز ساحر و جادوگرش مى ‏دانستند و روز دیگر دروغگو و شاعر و داستان سرا مى ‏پنداشتند.

همسایه یهودی حضرت هر روز با خاکستر از آن حضرت استقبال می ‌‌کرد و ایشان بدون هیچ واکنشی، پس از تکان دادن لباس ‌ها و مرتب کردن وضع ظاهری اش به راه خود ادامه می‌‌ داد، و روز بعد، با آنکه می ‌‌دانست همان برنامه تکرار می‌ گردد، تغییر مسیر نمی ‌‌داد. یک روز از آنجا می‌‌ گذشت، با کمال تعجب از خاکستر خبری نشد. حضرت با لبخند بزرگوارانه ‌‌ای گفت: رفیق ما امروز به سراغ ما نیامد! گفتند: بیمار است. فرمود: باید به عیادتش برویم. بیمار یهودی، وقتی پیامبر اسلام صلی الله و علیه وآله را بالای سرش تماشا نمود، در چهره آن حضرت صمیمیت و محبت صادقانه‌‌ ای احساس کرد که گویی سالها است با وی سابقه دوستی و آشنایی دارد و تمام کینه‌‌ های مرد یهودی نسبت به حضرت به مهر و صفا تبدیل گردید.

قرآن کریم اعلام می‌دارد با آن‌که یهود قبل از بعثت پیامبر اسلام(ص)، در انتظار ظهورش بودند، و با آن‌که نشانه‌های وی را موافق با آنچه در تورات آمده بود یافتند، ولی بعد از رسالت آن‌حضرت، به دلایلی به مخالفت با وی پرداخته و از ایمان آوردن به رسالتش سر باز زدند. قرآن انگیزه‌های این مخالفت را چنین بیان می‌‌فرماید:
1. حسادت: از آن‌جا که یهود دیدند رسالت پیامبر اسلام(ص) موافق با خواسته‌‌های آنها نیست، حسادت ورزیده و به مخالفت پرداختند.
2. منافع مادی: منافع مادی یکی دیگر از انگیزه‌های مخالفت یهود با پذیرش حق بود.
3. پیروی از هوای نفس.
4. حجاب: به دلیل عناد و لجاجتی که در یهود وجود داشت، دل‌های‌شان را حجاب فرا گرفته و نمی‌‌توانستند حق را ببینند و از آن پیروی نمایند.

سیره حضرت مبارزه با روحیه اشرافى گرى و رفاه طلبى بود.