فانوس-43

بازخورد و عملکرد پیروان ادیان ها نشانه خط و مشی آنهاست.آنها با پیروی از آن دین و عملکرد پیشوای آن دین و پیشوایان آن خود را به سبب اخلاقی و رفتاری نزدیک آنها میکنند.مثلان بخششگری. محبت.مهربانی.گذشت. رافت.و اگر غیر این عملکرد باشد و خطایی از آنها سربزند و حالا غیر آن باشند به سبب آن پیشوایان نیست اما وقتی کسی از آئینی پیروی میکند یعنی مثلان صلیب خود را برداشته یا کتاب قرآن را برداشته و هر دینی که اصول اخلاقی خود دارد نسب به آن مورد ارزیابی قرار میگیرند اگر شما محبت و مهربانی کردید و برخورد معکوس دریافت کردید اول باید این محبت را به خدا و پیشوایان آنها داشته باشید اما  غیر آن اصول اخلاقی اگر از پیروان آنها دریافت کردید یعنی یا یدک کشیدن نام آن دین را دارند یا خنثی هستند یا اصلان متعلق به آن دین نیستند و  از سود جویی و امیال زمینی بر خواسته هایشان بر آورد آن دین در آمدند.پس برخورد یک دین مدار بر آن دین باید مثلان غرور تکبر نخوت نباشد زیرا این عملکرد ارزیابی میشود مثلان در انواع مختلف آن.اما این عملکرد منفی نشان ضعف ایمانی هست که باید قوی شود.مثلان اگر کسی پیرو دینی باشد بعد پیشوای آن دین بنیانگذار دین را قبول نداشته باشد به آن دین کافر هست.کافر به معنی انکار آن و کافر به آن دین یعنی قبول ندارد و لی خود را به آن دین میخواند .ولی حب به سایر مثلان حواریون امامان بعضی افراد همه امامان و حواریون را یکسان دوست دارند حواریون وفادار یا همه امامان و فرقی نمیگذارند بعضی ها هم هستند حب بیشتری نسبت به شخصیت آن دین دارند این دیگر مسئله شخصی هست حب و محبت میتواند به همه یکسان باشد میتواند به شخصی حب بیشتری باشد این دیگر مسئله شخصی و فکری آن فرد هست اما مگر میشود پیشوا و بنیانگذار یک دین را دوست نداشت و بعد خود را در ان دین پنداشت این با عقل جور در نمی آید.و اول همه حب و  دوستی خدا از همه مهمتر هست.