خداشناسی

در منظر  خداشناسی انسان خداشناس دوستدار زنجیره راه خداست و فرقی برایش نمیکند که کسی گوید موسی یا عیسی و یا  ابراهیم یا اسماعیل یا پیامبران و امامان خداشناس یعنی  کسی که به خداوند اعتقاد داشته باشد و در برابر  این امر بکوشد.یک خداشناس  آنست که بین فقیر و غنی فرق نگذارد .و همه آن زنجیره خدایی را دوست داشته باشد و بر علیه هیچ کدام نه حرفی را قبول کند  که خدا را به خشم ارد پس خداشناس قابل باید در راه درست بکوشد.زیرا  این فرق گذاری ها و این نا آشنایی ها سبب میشود مثلان پیامبران و امامانو و صالحین قبیله ای شوند در حالی که مثلان عیسی مسیح برای یک مسیحی یک مسلمان یک یهودی و... یا حضرت موسی  و... همه اینها فرستادگان حق هستند.و آیا میشود گفت من فلانی را دوست ندارم.و فرق میگذارم.چه  استدلال بدی میشود زیرا همانگونه که یک مسیحی از عیسی کمک میگیرد یک مسلمان و هم همینگونه چون دارد از خدا کمک میگیرد در بر آن مثلان میشود امام حسین و ائمه و پیامبران زنجیره اتصال به خدا.پس اگر منافع فکری زمینی کنار رود این امر  خوب که دینداری در دین خود باشد اما این دوست داشتن او اتصال داشته باشد با مثلان حضرت موسی مثلان امام علی مثلان حضرت زرتشت و...همه صالحین و خوب هستند و  دوستدار مخلوقات خدا.