مزمور هفتم-مزمور هشتم

مزمور  هفتم

1.                 شیگایون داوید که آن را برای خد.اوند سرائید به سبب سخنان کوش بن یمینی

2.                 ای خد.اوند خد.ای من به تو پناه می‌برم، از همة تعاقب کنندگانم مرا نجات ده و برهان

3.                 مبادا او مثل شیر، جان مرا بدرد، و خورد سازد و نجات دهنده‌ای نباشد

4.                 ای خد.اوند، خد.ای من اگر چنین کردم، و اگر در دست من ظلمی پیدا شد

5.                 اگر به خیر اندیش خود بدی کردم، و بی‌سبب دشمن خود را تاراج نمودم

6.                 پس دشمن جانم را تعقیب کند، و آنرا گرفتار سازد، و حیات مرا به زمین پایمال کند، و جلالم را در خاک ساکن سازد سلاه

7.                 ای خد.اوند در غضب خود برخیز به سبب قهر دشمنانم بلند شو، برای من بیدار شو ای‌که داوری را امر فرموده‌ای

8.                 و جمیع امت‌ها گرداگرد تو بیایند‌، و بر بالای ایشان به مقام اعلی رجوع فرما

9.                 خد.اوند امت‌ها را داوری خواهد نمود، ای خد.اوند موافق عدالتم و کمالی که در من است مرا داد بده

10.            بدی شریران نابود شود و عادل را پایدار کن، زیرا امتحان کنندة دل‌ها و قلوب خدای عادل است

11.            حفاظت شدنم از جانب خد.ا می‌باشد، که راست‌دلان را نجات‌دهنده است

12.            خد.ا داور عادل است، و هر روزه خد.ا (بر ظالمان) خشمناک می‌شود

13.            اگر (شرور) بازگشت نکند (خد.ا) شمشیر خود را تیز خواهد کرد، کمان خود را کشیده و آماده کرده است

14.            و برای او آلات مرگ را مهیا ساخته، و تیرهای خویش را شعله‌ور گردانیده است

15.            اینک به بطالت آبستن شده، و به ظلم حامله گردیده دروغ را زاییده است

16.            و نیز حفره‌ای کَند و آن را گود نموده‌ است، در چاهی که ساخت خود بیفتاد

17.            ظلم او بر سرش خواهد برگشت، و ستم او بر فرقش فرود خواهد آمد

18.            خد.اوند را بر حسب عدالتش حمد خواهم گفت، و اسم خد.اوند تعالی را تسبیح خواهم خواند

مزمور هشتم

1.                 برای سالار مغنیان بر گیتیت، مزمور داوید

2.                 ای خد.اوند خد.ای ما چه بلند مرتبه است نام تو در تمامی زمین، که جلال خود را فوق آسمان‌ها گذارده‌ای

3.                 از دهان کودکان و شیرخوارگان، بسبب (تنبیه) خصمانت قوت را بنا نهادی، تا دشمن و انتقام گیرنده را ساکت گردانی

4.                 چون به آسمان تو نگاه کنم که صنعت انگشت‌های توست، و به ماه و ستارگانی که تو آراستی

5.                 پس انسان چیست که او را به یاد آوردی، و بنی‌آدم که از او تفقد نمایی

6.                 او را از فرشتگان اندکی کمتر ساختی، و تاج جلال و اکرام را بر سر او گذاردی

7.                 او را بر کارهای دست خودت مسلط نمودی، و همه چیز را زیر پای وی نهادی

8.                 گوسفندان و گاوان جمیعا، و بهایم صحرا را نیز

9.                 مرغان هوا و ماهیان دریا را، و هر چه بر راه‌های آب‌ها سِیر می‌کند

10.            ای خد.اوند، خد.ای ما، چه بلند مرتبه است نام تو در تمامی زمین