آیاتی از کتاب قرآن

سوره ی انعام

بگو در زمین سیر کنید سپس بنگرید که سرانجام تکذیب کنندگان چگونه بوده است.

سوره ی انعام

کسانی که کتابشان داده ایم او را می شناسند همان طور که فرزندان خود را می شناسند کسانی که خود را به زیان افکنده اند ایمان نمی آورند.

سوره ی انعام

و گفتند ما را حیاتی جز همین زندگی دنیوی نیست و ما زنده شدنی نیستیم.

سوره ی توبه

ای کسانی که ایمان آورده اید بسیاری از علمای یهود و راهبان قطعا اموال مردم را به ناحق میخورند و آنان را از راه خدا باز میدارند و کسانی که زر و سیم می اندوزند و در راه خدا انفاق نمی کنند به عذابی دردناک نویدشان ده.

سوره ی انفال

و اگر بخواهند به تو خیانت کنند البته پیش از این نیز به خدا خیانت کرده اند پس خدا تو را بر آنها تمکن و غلبه داد و خداوند دانای حکیم است.

سوره ی اعراف

همانان که  مردم را از راه خدا باز میدارند و آنرا با القای شبهات منحرف میخواهند و آخرت را منکرند.

آیاتی از کتاب قرآن کریم

سوره آل عمران

همان ها که در راحت و رنج انفاق میکنند و خشم خود را فرو می خورند و از مردم در می گذرند و خدا نیکوکاران را دوست دارد.

سوره ی مائده

و اگر آنها احکام تورات و انجیل و آنچه را که از جانب پروردگارشان به سوی آنها نازل شده برپا  می کردند بی تردید از بالاسر و از زیر پایشان روزی می خوردند از انها گروهی میانه رو و معتدل هستند ولی بسیاری از ایشان بد عمل می کنند.

سوره ی انعام

و اگر فرستاده ی خویش را فرشته ای می کردیم حتما وی را به صورت مردی قرار می دادیم و قهرا آنچه را مشتبه می سازند بر آنها مشتبه می ساختیم باز میگفتند این هم بشری است.

قرآن کریم

سوره یونس

 و بیشترشان فقط تابع گمانند,و گمان به هیچ وجه آدمی را از حقیقت بی نیاز نمی گرداند. همانا خدا به آنچه میکنند داناست.

سوره یونس

و اگر پشت کردید, من از شما مزدی نخواستم,که مزد من جز بر خدا نیست و دستور یافته ام که از اهل تسلیم باشم.

سوره حجر

آنها را بگذار تا بخورند و بهره گیرند و آرزوها سرگرمشان کند ولی به زودی خواهند دانست.

آیاتی از کتاب قرآن کریم

بگو: «چه کسى مى‏تواند شما را در برابر اراده خدا حفظ کند اگر او بدى یا رحمتى را براى شما اراده کند؟!» و آنها جز خدا هیچ سرپرست و یاورى براى خود نخواهند یافت. (17)

علم به قیامت (و لحظه وقوع آن) تنها به خدا بازمى‏گردد; هیچ میوه‏اى از غلاف خود خارج نمى‏شود، و هیچ زنى باردار نمى‏گردد و وضع حمل نمى‏کند مگر به علم او; و آن روز که آنها را ندا مى‏دهد (و مى‏گوید:) کجایند شریکانى که براى من مى‏پنداشتید؟! مى‏گویند: «(پروردگارا!) ما عرضه داشتیم که هیچ گواهى بر گفته خود نداریم!» (47)

پروردگار من! مرا (در این عذابها) با گروه ستمگران قرار مده!» (94)

و (به این ترتیب،) دنباله (زندگى) جمعیتى که ستم کرده بودند، قطع شد. و ستایش مخصوص خداوند، پروردگار جهانیان است. (45)

فرمود: «پروردگارت این گونه گفته (و اراده کرده)! این بر من آسان است; و قبلا تو را آفریدم در حالى که چیزى نبودى!» (9)

آیا آنها جز انتظار تاویل آیات (و فرا رسیدن تهدیدهاى الهى) دارند؟ آن روز که تاویل آنها فرا رسد، (کار از کار گذشته، و پشیمانى سودى ندارد; و) کسانى که قبلا آن را فراموش کرده بودند مى‏گویند: «فرستادگان پروردگار ما، حق را آوردند; آیا (امروز) شفیعانى براى ما وجود دارند که براى ما شفاعت کنند؟ یا (به ما اجازه داده شود به دنیا) بازگردیم، و اعمالى غیر از آنچه انجام مى‏دادیم، انجام دهیم؟!» (ولى) آنها سرمایه وجود خود را از دست داده‏اند; و معبودهایى را که به دروغ ساخته بودند، همگى از نظرشان :گم مى‏شوند. (نه راه بازگشتى دارند، و نه شفیعانى!) (53)

قرآن کریم

خداوند از غیب آسمانها و زمین آگاه است، و آنچه را در درون دلهاست مى‏داند! (38)

بگو: «اگر مى‏دانید، چه کسى حکومت همه موجودات را در دست دارد، و به بى پناهان پناه مى‏دهد، و نیاز به پناه‏دادن ندارد؟!» (88)

گویى (در سرعت و کثرت) همچون شتران زردرنگى هستند (که به هر سو پراکنده مى‏شوند)! (33)

از این‏رو آنها باید کمتر بخندند و بسیار بگریند! (چرا که آتش جهنم در انتظارشان است) این، جزاى کارهایى است که انجام مى‏دادند! (82)

بنا بر این، آنها که بعد از این به خدا دروغ مى‏بندند، ستمگرند! (زیرا از روى علم و عمد چنین مى‏کنند). (94)

هرگاه نیکى به تو رسد، آنها را ناراحت مى‏کند; و اگر مصیبتى به تو رسد، مى‏گویند: «ما تصمیم خود را از پیش گرفته‏ایم.» و بازمى‏گردند در حالى که خوشحالند! (50)

هنگامى که عیسى از آنان احساس کفر (و مخالفت) کرد، گفت: «کیست که یاور من به سوى خدا (براى تبلیغ آیین او) گردد؟» حواریان ( شاگردان مخصوص او) گفتند: «ما یاوران خداییم; به خدا ایمان آوردیم; و تو (نیز) گواه باش که ما اسلام آورده‏ایم. (52)

اى کسانى که ایمان آورده‏اید! هنگامى که زنان باایمان بعنوان هجرت نزد شما آیند، آنها را آزمایش کنید -خداوند به ایمانشان آگاهتر است- هرگاه آنان را مؤمن یافتید، آنها را بسوى کفار بازنگردانید; نه آنها براى کفار حلالند و نه کفار براى آنها حلال; و آنچه را همسران آنها (براى ازدواج با این زنان) پرداخته‏اند به آنان بپردازید; و گناهى بر شما نیست که با آنها ازدواج کنید هرگاه مهرشان را به آنان بدهید و هرگز زنان کافر را در همسرى خود نگه ندارید (و اگر کسى از زنان شما کافر شد و به بلاد کفر فرار کرد،) حق دارید مهرى را که پرداخته‏اید مطالبه کنید همان‏گونه که آنها حق دارند مهر زنانشان را که از آنان جدا شده‏اند) از شما مطالبه کنند; این حکم خداوند است که در میان شما حکم مى‏کند، و خداوند دانا و حکیم است! (10)