✼  ҉ حسام الـבین شـ؋ـیعیان ҉  ✼

✐✎✐ وبلاگ رسمے و شخصے حسام الـבین شـ؋ـیعیان ✐✎✐

✼  ҉ حسام الـבین شـ؋ـیعیان ҉  ✼

✐✎✐ وبلاگ رسمے و شخصے حسام الـבین شـ؋ـیعیان ✐✎✐

داوود نبی-داوود پادشاه-King David

مزامیر  27:  1  [مزمور داود] خداوند نور من و نجات من است؛

مزامیر 119 : 120   ای‌ خداوند، ترس‌ تو در دل‌ من‌ است‌ و از داوریهای‌ تو هراسانم‌. باتمام وجودش خدا را عبادت می کند:

مزامیر  138:  1  [مزمور داود] تو را به تمامیِ دل خود حمد خواهم گفت

قرآن کریم به حضرت داود را ازانبیای الهی و صاحب کتاب می داند که به او علم و حکمت عطا شده، بنده خدا و از محسنین می باشد.( سوره اسراء 55- انبیاء 78- نساء 163- ص 17- انعام 84)

همچنین در اعمال رسولان 2: 29- 31« پطرس می گوید:  «ای برادران دربارة جدّ ما داوود صریحاً باید بگویم که او نه فقط مرد و به خاک سپرده شد، بلکه آرامگاه او نیز تا به امروز در میان ما باقی است.   و چون او نبی بود و می‌دانست که خدا برای او سوگند یاد کرده است، که از نسل او یک نفر را بر تخت سلطنت بنشاند،  از قبل، رستاخیز مسیح را پیش‌بینی نموده دربارة آن گفت:"او در دنیای مردگان ترک نشدو جسد او هرگز فاسد نگردید."

این بیان پطرس اشاره به پیشگویی صادق و درستی است که بنابر عقیده مسیحیان، داود ع درباره  عیسی مسیح ع کرده است و هرکس که پیشگویی صادقی داشته باشد نبی صادق است.

مزامیر 110: 1-6« خداوند، به‌ سرور من‌ گفت‌: به‌ دست‌ راست‌ من‌ بنشین‌ و من‌ دشمنانت‌ را به‌ زیر پاهایت‌ خواهم‌ افکند.

عکاس-حسام الدین شفیعیان

حضرت داوود (ع)

کتاب اول سموئیل 18 :  12  و شاول از داود میترسید زیرا خداوند با او بود

حزقیال 37: 25- 21  «سپس‌ بایشان‌ بگو که‌ خداوند می‌فرماید: «قوم‌ اسرائیل‌ را از میان‌ قومها جمع‌ می‌کنم‌ و از سراسر دنیا ایشان‌ را به‌ وطن‌ خودشان‌ باز می‌گردانم‌...  و دیگر با بت‌پرستی‌ و سایر گناهان‌، خودشان‌ را آلوده‌ نخواهند ساخت‌. من‌ ایشان‌ را از همه‌ گناهانشان‌ پاک‌ می‌سازم‌ و نجات‌ می‌دهم‌. آنگاه‌ قوم‌ واقعی‌ من‌ خواهند شد و من‌ خدای‌ ایشان‌ خواهم‌ بود. خدمتگزار من‌ داود ، پادشاه‌ ایشان‌ خواهد شد و آنها یک‌ رهبر خواهند داشت‌ و تمام‌ دستورات‌ و قوانین‌ مرا اطاعت‌ نموده‌، خواسته‌هایم‌ را بجا خواهند آورد.... خدمتگزارم‌ داود تا به‌ ابد پادشاه‌ آنان‌ خواهد بود.»

  دوم سموئیل  2:  1  و بعد از آن واقع شد که داود از خداوند سوال نموده، گفت: «آیا به یکی از شهرهای یهودا برآیم؟» خداوند وی را گفت: «برآی.» داود گفت: «کجا برآیم؟» گفت: «به حَبْرُون.»

  مزامیر  89:  3  با برگزیدة خود عهد بسته‌ام. برای بندة خویش داود قسم خورده‌ام.

اول تواریخ 28:  19« داوود پادشاه گفت: «همة این نوشته با راهنمایی خداوند بوده است او نقشة همة کارها را برای من روشن کرد.» از طرف دیگر در مناجت های حضرت داود فردی ترسیم می شود که قلب او مملو از عشق الهی و مشتتاق به انجام فرامین الهی است.

عکاس-حسام الدین شفیعیاندسته‌بندی حسام الدین شفیعیان-عکاسی - حسام الدین شفیعیانعکاس-حسام الدین شفیعیان

داوود نبی-داوود پادشاه

اجرای تواشیح اسماء الحسنی در حرم مطهر رضوی-اسماء الحسنی خداوند بخشنده و  مهربان


کتاب مقدس به صراحت می گوید که ایشان نبی بوده است. پولس ایشان را در زمره انبیاء ذکر می کند: عبرانیان 11 : 32-33 «و دیگر چه گویم؟ زیرا که وقت مرا کفاف نمی‌دهد که از جِدعُون و باراق و شَمشون و یَفتاح و داود و سموئیل و انبیا اِخبار نمایم،که از ایمان، تسخیر ممالک کردند و به اعمال صالحه پرداختند و وعده‌ها را پذیرفتند و دهان شیران را بستند.

דוד המלך-داوود پادشاه-داوود نبی

عکاس-حسام الدین شفیعیانعکاس-حسام الدین شفیعیان

داوود، ما تو را خلیفه و (نماینده خود) در زمین قرار دادیم؛ پس در میان مردم بحق داوری کن، و از هوای نفس پیروی مکن که تو را از راه خدا منحرف سازد؛ کسانی که از راه خدا گمراه شوند، عذاب شدیدی بخاطر فراموش کردن روز حساب دارند (۲۶) (سوره ص)حسام الدین شفیعیان-متن ادبی پنجره راخداوند گاهی او را به عنوان «نِعمَ العَبدِ» «نیکوترین بنده» و زمانی او را به عنوان خلیفه خود، و نیز به داشتن امتیاز و فضایل علم و حکمت معرفی کرده، و نزول کتاب اخلاقی و مهم زبور را بر حضرت داوود(ع)، بر شمرده او را با عالی‌ترین خصلت‎ها ستوده است.


اسامی و القاب حضرت داوود (علیه السّلام)

معروف‌ترین لقب حضرت داوود (علیه السلام)؛ «نبی الله» است. شاید دلیل ملقب شدن آن حضرت به لقب نبی الله این باشد که او در  زمره پیامبران بزرگ الهی و صاحب کتاب است.

یکی دیگر از القاب او بر اساس فرمایش قرآن کریم؛ «صاحب قدرت (ذَا الْأَیْدِ)

است. «اید» جمع «ید» به معناى «دست» مى باشد، سپس به مناسبت این که دست، مظهر قدرت و بخشیدن نعمت و سلطه و مالکیت است، در معانى متعددی به کار رفته است. «اید»، هم به معناى «قدرت» آمده و هم به معناى «نعمت». حضرت داوود (علیه السلام) به هر دو معنا «ذا الاید» بود؛ بدین معنا که نیروى جسمانیش در حدى بود که در میدان جنگ بنى اسرائیل با جالوت جبار ستمگر، با یک ضربه نیرومند به وسیله سنگى که از فلاخن رها کرد، جالوت را از بالاى مرکب به روى خاک افکند و به قتل رسانید.

از نظر قدرت سیاسى نیز، وی حکومتى نیرومند داشت که با قدرت تمام در برابر دشمنان مى ایستاد، حتى گفته اند در اطراف محراب عبادت او هزاران نفر، شب تا به صبح، به حال آماده باش بودند.

همچنین از نظر قدرت معنوى و اخلاقى و نیروى عبادت چنان بود که بسیارى از شب را بیدار بود و به عبادت پروردگار مشغول و نیمى از روزهاى سال را روزه مى گرفت.

از نظر نعمت های مختلف نیز خداوند متعال انواع نعمت های ظاهرى و باطنى را به او ارزانى داشته بود. خلاصه مطلب این‌که، او مردى نیرومند در جنگ‌ها، در عبادت، در علم و دانش، در حکومت و هم صاحب نعمت فراوان بود.[2]

از جمله القاب آن حضرت، «اوّاب»[3] است. اوّاب از ماده «اوب» (بر وزن قول) به معناى بازگشت اختیارى به سوى چیزى است. از آن‌جا که اوّاب صیغه مبالغه مى باشد، اشاره به این است که او بسیار به سوى پروردگارش بازگشت مى کرد و از کوچکترین غفلت و ترک اولى توبه مى نمود.[4]

حضرت داوود (علیه السلام)، القاب متعدد دیگری داشته که خدا در قرآن بدان ها اشاره فرموده و آنها را بیان فرموده و این امری واضح است که بیان این القاب بر اساس خصوصیاتی است که در آن حضرت وجود داشته است. برخی از آنها عبارتند از: «داور عادل یا فیصله دهنده کلام (فَصْلَ الْخِطابِ)»[5] «خلیفة الله»،[6] «بهترین بنده (نِعْمَ الْعَبْد)»، «ملک (پادشاه)»، «حکیم»، «عالم»،[7] «افضلیت (بر بسیاری از افراد)»[8] و «عالم به منطق الطیر یا دانای به زبان پرندگان

David - Wikipedia