✼  ҉ حسام الـבین شـ؋ـیعیان ҉  ✼

✐✎✐ وبلاگ رسمے و شخصے حسام الـבین شـ؋ـیعیان ✐✎✐

✼  ҉ حسام الـבین شـ؋ـیعیان ҉  ✼

✐✎✐ وبلاگ رسمے و شخصے حسام الـבین شـ؋ـیعیان ✐✎✐

روح القدس



امام باقر علیه السلام ـ در پاسخ به سؤال جابر درباره شناخت عالم ـ فرمود : در انبیا و اوصیا پنج روح است : روح القدس ، روحِ ایمان ، روحِ زندگى ، روحِ قدرت و روحِ شهوت . اى جابر! آنان به سبب روح القدس از مطالب و امور زیر عرش تا زیر خاک (از عرش تا فرش) آگاهند. اى جابر! این چهار روح [دیگر] تحت تأثیر شب و روز قرار مى گیرند ، مگر روح القدس؛ زیرا آن، به سرگرمى و بازى نمى پردازد .
امام صادق علیه السلام ـ درباره آیه «و پیشتازان سبقت گیرنده مقرّبند» ـ فرمود : پیشتازان، همان فرستادگانِ خدا علیهم السلام و بندگان خاصّ اویند . خداوند در آنان پنج روح قرار داده است : ایشان را با روح القدس تأیید کرد ، که به وسیله آن اشیا را مى شناسند ؛ ایشان را با روحِ ایمان مؤیّد ساخت، که به سبب آن از خداوند عزّ و جلّ مى ترسند ؛ آنان را با روحِ قدرت کمک کرد، که به وسیله آن بر طاعت خدا توانایى دارند، و آنان را با روحِ شهوت تأیید کرد، که بدان وسیله میل به طاعت خداوند عزّ و جلّ دارند و از معصیت او گریزانند، و روحِ حرکت را در ایشان نهاد که به سبب آن میان مردم رفت و آمد مى کنند .

روح القدس

یعدّ روح القدس بالنسبة للنصارى کالربِّ لا یفترق عنه، فیصفونه بأنّه الأب والابن، وهو بهذا لا یختلف عن الإله الذی یعبدونه، لا فی الذات، ولا فی الجوهر، ولا فی الطبع، وهم یرونه کذلک روح الله؛ حیث تکون مهمته کما یرون تأیید أتباع عیسى المسیح، وتطهیرهم ممّا أصابهم من الذنوب والآثام والأدران، أمّا دلیلهم على ذلک فهو مأخوذ من الکتاب المقدس وهو الإنجیل لدى النصارى، حیث جاء فیه بعض صفات الروح القدس، وهذه الصفات لا یتّصف بها إلّا الله عزّ وجلّ، ممّا یعنی أنّ الروح القدس هو ذاته الله، وهو قول لا دلیل على صحته، حیث ورد فی إنجیل متّى أنّ الروح القدس نفخ فی رحم مریم علیها السلام، والمقصود بروح القدس فی إنجیل متّى جبریل علیه السلام، وکذلک یُقصد بروح القدس عندما یذکره لوقا فی إنجیله، إلّا إن وردت بصفة مطلقة، فیجب التأکّد من صحّة الصیغة المطلقة.[١٢]

الأمانة: وهی من أبرز صفات جبریل -علیه السلام- کما أنها من صفات الله، وصفات أنبیائه علیهم السلام، أمّا ما یثبت صفة الأمانة لجبریل -علیه السلام- فهو فی قول الله تعالى: (نَزَلَ به الرُّوحُ الْأَمینُ*عَلَى قَلْبکَ لتَکُونَ منَ الْمُنْذرینَ)،[١١] وممّا تظهر فیه أمانة جبریل -علیه السلام- أنّ الله -تعالى- إئتمنه على تبلیغ الوحی لأنبیاء الله ورسله، کما أنّه یأتمنه على أمور تتعلّق بالخلق؛ کتبیلغ من یحبهم الله محبة الله لهم، وقد أدّى جبریل -علیه السلام- ما إئتمنه الله علیه بحرفیةٍ وإتقانٍ وأمانةٍ.
جاء ذکر الروح القدس فی کتاب الله -عزّ وجلّ - فی العدید من المواضع التی تُشیر فی غالبها إلى أنّ المقصود بروح القدس هو سیدنا جبریل علیه السلام، وقد ذکر ذلک الشیخ الشنقیطی -رحمه الله- وذلک فی معرض تفسیر قول الله تعالى: (وَأَیَّدْنَاهُ برُوح الْقُدُس)،[١] کما جاء ذکر الروح القدس فی القرآن الکریم فی مواضع أخرى تدلّ على أنّ المقصود به هو سیدنا جبریل -علیه السلام- على الأصحّ، ومثال ذلک قول الله تعالى: (نَزَلَ به الرُّوحُ الْأَمینُ)،[٢] وممّا یؤیّد أنّ المقصود بروح القدس جبریل -علیه السلام- ما أخرجه البخاری ومسلم فی صحیحیهما عن النبی صلّى الله علیه وسلّم، أنّه قال لحسان بن ثابت: (یا حسانُ، أجِبْ عن رسولِ اللهِ، اللهم أیِّدْه بروحِ القُدُسِ)،[٣] وقد أجمع جماهیر أهل العلم على أنّ المقصود بروح القدس جبریل علیه السلام، ومن أسماء جبریل -علیه السلام- کذلک: الروح الأمین، وروح القدس.

روح القدس

In Abrahamic religions, the Holy Spirit, also known as the Holy Ghost, is an aspect or agent of God, by means of which God communicates with people or acts on them.

In Judaism, it refers to the divine force, quality, and influence of God over the universe or over his creatures. In Nicene Christianity, the Holy Spirit is the third person of the Trinity. In Islam, the Holy Spirit acts as an agent of divine action or communication

The word spirit (from the Latin spiritus meaning "breath") appears either alone or with other words in the Hebrew Bible (Old Testament) and the New Testament. Combinations include expressions such as the "Holy Spirit", "Spirit of God", and in Christianity, "Spirit of Christ".[1]

The word spirit is rendered as רוּחַ (ruach) in Hebrew-language parts of the Old Testament.[2] In its Aramaic parts, the term is rûacḥ.[3] The Greek translation of the Old Testament, the Septuagint, translates the word as πνεῦμα (pneuma – "breath").[2] This is the same word used throughout the Neعکاس-حسام الدین شفیعیان سخنرانی-سید حسن آقامیریعکاس-حسام الدین شفیعیانw Testament, written originally in Greek.[4]

The English term spirit comes from its Latin origin, spiritus, which is how the Vulgate translates both the Old and New Testament concept.[5] The alternative term, "Holy Ghost", comes from Old English translations of spiritus